Çok gülen insanlar, içine çok dert atar derler ya hani işte bu sanırım Rajtoral içinde geçerliydi. Ne zaman görsek sıcakkanlı, çevresindekilerle en ufak sorun yaşamayan o kocaman yürek..
Geldiğinde beklentilerimiz çok yüksekti ama neden onları bu şehirde gerçekleştiremediğini "GİDERKEN" anlıyoruz...
Sevgisi uğruna kendinden vazgeçecek kadar bir adam oldu, o yükü taşıyamadı belki de.
İnanın yazacak çok şey var ama acının kelimeleri mi olur? Kelimeler acıyı sulandırır hale getirirler, ne yapacağınızı bilemez hale getirirler sizi olsa olsa...
de Nigris'de de böyle olmuştuk, maskeli adamı çok sevmiştik çünkü. Üzerinden tam sekiz yıl geçmiş ama o Meksikalı bizim için hala Maskeli golcümüzdür..
İnsan üç kuşak düşmanı dahi olsa böyle anlarda sessizleşip kederleniyor.. Belki kendi sonumuza, belki çaresizliğimize... Taziyeler, aileler, geride kalanlar; akla başka ne geliyor ki?
Bir de "biz biliyorduklar" ölümünün ardından çıkan psikolojik sorunları var-mış-lar..
En sevdiği, en yakını Daniel Kolar devre arasında takımdan ayrılmak isterken o da gitmek istedi ama olmadı. Sonrası mı? O da gitti, hem de dönmemek üzere...
Belki bir daha ülkesi Çek Cumhuriyeti formasını da giyemeyecek, Gaziantepspor formasını da ama "SONSUZA KADAR SÜRECEK BİR KUPANIN EN BÜYÜK FAVORİSİ OLAN TAKIMDA OYNAYACAK"... Enke kalede, Rajtoral sağ bekte, De Nigris'de forvette...
Gelecek yaz vakit buldukça gökyüzüne bakın; gerçek yıldızları orada göreceksiniz...
Cemil İbrahim CANSIZ
BEŞİKTAŞ
FENERBAHÇE
GALATASARAY
TRABZONSPOR