Mehmet Demirkol, Fenerbahçe'nin bir dış saha takımı gibi oynayıp iyi bir sonuç aldığını belirterek eksiklere de değindi.
Spor Yazarı Oku: Mehmet Demirkol, Fanatik köşe yazısı (15 Nisan 2018)
Fenerbahçe'nin alan baskısının en yoğun şekilde sergilendiği dış saha oyunuydu. Hasan Ali ve özellikle Şener'le önlerindeki Dirar ve Aatif neredeyse önlü arkalı tandem oynuyor gibiydiler. Kimin önde kimin arkada oynadığını zaman zaman fark etmek zor oldu. Soldado'nun hareketli sürekli, boşa kaçan oyunu öndeki pas opsiyonu ve kalitesini artırdı. Bir golcü sürekli çerçevenin karşısında olmak ister ama o oyunu açacak işleri yapmak için kenarlara gitti, stoperleri peşinden sürükledi ve alan açtı. Fenerbahçe, bulduğu gollerde ve net pozisyonlarda onun bu alçak gönüllü oyunun rolü büyük. O çıktıktan sonra oyun kalite olarak 10'da biri seviyesine indi diyebiliriz. Kanarya, Bifouma'nın topla buluştuğu hemen her pozisyonda Fenerbahçe savunmasını geçmesi dışında sezonun en ne yaptığını bilen oyunlarından birini oynadı.
GECENİN SORUSU
Fenerbahçe ligin en çok gol atan 2. takımı ve benim de sıyrılamadığım genel algı Aykut Kocaman'ın (dün değil ama) sezon boyunca hücum planının olmadığı yönünde. Hocaya hepimiz haksızlık mı ediyoruz?
MAÇIN STARI
Roberto Soldado hemen her pozisyonda doğru yere hareketlendi. Doğru pası verdi. Santrfor egoistliğinden tamamen sıyrılmış bir derviş gibiydi. Bir santrforun bu kadar egozimden uzak bu kadar alçak gönüllü bir oyun oynaması az rastlanır bir şeydir.
MAÇIN OLAYI
Bifouma elini kolunu sallayarak her şartta Fenerbahçe savunmasının arkasına sarktı. Son vuruş ve pasları yapmadan görüntüyü durdurup seyrettirseniz dünya yüzündeki kulüplerin çoğuna yüksek fiyata pazarlamanız mümkün olabilir. Ama son vuruş ve paslarda kalite her seferinde yerlerdeydi.
KISA MESAJ
Bir iç saha oyunu. Tek ihtiyaç bu.
.
BEŞİKTAŞ
GALATASARAY
TRABZONSPOR